"Huling tagay ni Anthony"

Kahit sino siguro ayaw ng eksenang may taong umaalis..
Lalo na ako, ayaw na ayaw ko namay nawawala, hindi ko alam kung dahil sa hindi ko na sila makaksama o dahil ayaw kong maiwan ng  mag mag-isa..


Maligamgam ang ihip ng hangin ng gabing yon...
nasa kalagitnaan kasi ng taon..

Kumpleto ang magbabarkada, tahimik, parang walang gustong umimik
Tila walang gustong gumawa at  makagawa ng kahit ano mang ingay bukod sa
tunog ng alak na isinasalin sa baso..

Sa harap ng magbabrkada ay ang isang lamesang may lamang samo't saring pulutan at alak na tinatagay na nagsisilbing pampamanhid sa nararamdaman ng bawat isa..
Walang gustong maunang mag salita dahil alam ng lahat na sa isang salitang babasag sa katahimikan ay
 aapaw ang emosyong pilit itinatago para sa isa nilang kaibigan.

Sa gilid ng magbabarkada ay may isang papag na nakaratay ang isang katawang pagal at sing payat ng ting-ting..

nag may biglang nag salita..

"Tang-inang inuman yan! ano ba!? bat ganyan kayo?di pa ko patay, wala tayo sa lamay,nagiinuman tayo!"mahina pero buo ang salita "-Si Anthony

Lalong nangilid ang mga luha sa mga mata ng magkakaibigan na siguradong pinipigil ng bawat-isa dahil alam nila na ano mang oras ay siguradong malalglag sa kanilang mga mata at siguradong mahihirapan na silang pigilan ang pag iyak.

ngumiti ng mapait..
 
"Oo nga! tagay na yan para matapos maaga.. magpapahinga pa yan si Anthony oh!"

pampam ako.. pang alis ng tensyon

tinawag ni Anthony ang nanay nya para itayo siya sa pagkakahiga para tumungga sa Pale Pilsen nyang iniinom

Anthony: tang Ina nyo nakakapanibago kayo! naputulan lang ako ng kamay ganyan na kayo!? (sabay ubo)
        baka huling inuman na naten tong kasama nyo ko, hindi nyo na nga ako sinama nung huling outing nyo  

May isang kaibigan nanamang naglakas ng loob na msumagot

"pano ka sasama e kagagaling mo lang sa Chemo!?"

pwede naman! nagiinuman nga tayo kahit katatapos lang ng chemo ko, ayaw nyo lang ako painumin, aarte nyo di naman kayo yung mamatay, Hindi nyo pa ako pagbigyan kokonti na lang panahon ko alam nyo namang stage 4 natong kupal na sakit na to,pinutol na nga kanan kong kamay para hindi na kumalat, wala namang nagbago.. hind na tuloy ako makapg Ja*** ! (sabay tawa ng mahina)

"mag swimming tayo sa Birthday ni Karla! o kaya mgavideoke na lang tayo para makakanta ka ng  favorite song mong "Gold" bakla ka! haha!"

try naten kung kaya ko pa, kung aabot pa.. mahina nyang sagot..

"wag ka ngang magsalita ng ganyan, parang kang tanga! syempre aabot ka pa! masama kang damo diba?"
sabat ng isa pang kaibigan upang hindi na marinig pa ang sakit at pagdurusang pinagdaraanan ni Anthony kahit alam nila sa sarili nila kung gaano ito kahirap.

napuno ng pilit na tawanan ang bakuran ng aming kaibigan..

alam nameng hindi na magtatagal ang kaibigan namen, masyado nang mahina ang katawan nya at kalat na sa buong katawan nya ang cancer..
Pinilit nalang nameng tapusin ang ang huling inumang kasama si Anthony..
Inalala ang mga kagaguhan at kalokohan ng anim na taong pagsasama. nababakas sa mga malamlam nyang mata ang saya ng pagalala sa mga nakaraan noong magaling pa sya.

Kalog, maingay, matalino,pakawala,malibog,aktibista, makabayan,
yan si Anthony isang mabuting kaibigan na maagang kininuha sa aming ng lumikha..
nakakalungkot lang na wala kami sa tabi nya sa pinakahuling minuto ng buhay nya dahil na rin sa pagiging abala sa trabaho at pag-aaral.. pero alam namen na kahit may konting sama sya ng loob sa amin ay mas marami kaming naibigay at na bahaging masasayang ala-ala na babaunin nya sa paglisan nya..